САБЫН ХИКМӘТЕ

[b]1.ӘЙБӘТ ХЫЯЛ[/b]

Яшәгән ди бер

Хуш исле сабын,

Аннан да исле

Булмастыр тагын.

Исемен аның

Әйтим — «Җиләкле»!

Йөз-бите — алсу,

Чәчкә бизәкле.

Өе дә матур,

Ипле, әйбәт тә –

Сабын савыты

Пластмасс, әлбәттә.

Шунда ул йоклый,

Иртән уяна.

Уянгач, нишли?

Ул хыяллана!

Хыялы аның

Гади һәм анык:

Бөтен дөньяда

Булсын чисталык!

2.АПТЫРАШ

Беркөн «Җиләкле»

Кала аптырап:

Инсаф кул-битен

Юмый сабынлап.

Кран суында

Чылатып ала.

Вакыты юк,чөнки

Ашыга бала.

Тиз-тиз капкалый

Тәмле боткасын,

Чыгам дип тота

Ишек тоткасын.

Чү, бу ни хикмәт?

Елаган тавыш!

Чит тә түгел ул,

Тавышы таныш.

Бу бит «Җиләкле»!..

— Ни булды, нәни?

Ник елыйсың син? —

Дип сорый әни.

Сәбәбен белгәч,

Ашыгып, шуннан

Икәү чабалар

Инсаф артыннан.

Чәен калдырып,

Әби ашыга,

Йөгереп чыга

Әти каршына.

Кешнәп кушыла

Җирән бер колын:

— Инсаф сабынлап

Юмаган кулын!

Аңа кушыла

Кап-кара мәче.

Сыртын кабартып,

Мыраулый әче:

— Мияу, мияу, — ди,

Яшибез бергә,

Чисталыкны ул

Тиеш белергә!

Ашавын ташлап,

Кушыла үрдәк:

— Алсын иде ул

Миннән дә үрнәк!

Артыннан чаба

Бер көнлек чебеш:

— Тәпи гел чиста

Торырга тиеш!

Күк йөзен каплый

Кырыклап карга:

— Очабыз тизр-рәк,

Кар-рыйбыз алга!

Куллар-ры пычр-рак.

Бар-ра бер-р малай.

Сор-рашыйк, кар-кар,

Ник булган алай?

...Беркемнең юлы

Бүген уңмады.

Инсафтан һични

Сорап булмады.

Малай дәрестә

Утыра иде.

Мәктәпкә килгәч,

Укысын инде.

3.ХӘЙЛӘ-

МӘКЕР

Инсафның уе

Фәкать дәрестә.

Уйлап карасаң,

Бу бик дөрес тә.

Болай булмаса,

Нигә йөрергә?

Аяк киемен

Ник бетерергә?

Тик малай белми

Микроб турында,

Алар — миллион

Аның кулында.

Микроб башлыгы

(Исеме Мыкрый)

Көне-төне чир

Турында тукый:

«Әй, әйбәт булган,

Инсафка рәхмәт.

Эченә кереп,

Яшәрбез рәхәт.

Анда җылы да,

Ашарга да бар.

Кулыңны ялгыш

Юма син, зинһар.

Юсаң, бетте баш! —

Кулың чистара...

Менә — тәнәфес.

Буфетка бара.

Кулын юмыйча,

Алды өчпочмак.

Ашый башлады...

Без — кереп качмак!

Түргә узабыз,

Анда күп урын.

Без, микроблар –

Җиңүче буын!

Ә хәзер җырлап

Җибәрик әле,

Начарайсын бу

Малайның хәле».

4.МЫКРЫЙЛАР

МАРШЫ

«Без алга карап

Кыю барабыз,

Малай актыгын

Егып салабыз.

Мәктәпкә бүтән

Бара алмасын,

«5»ле, «4»леләр

Ала алмасын.

Мыкрый юлыннан

Без атлыйк алга,

Әле иртәрәк

Китәргә ялга.

Алга, тик алга.

Айт-два, айт-два.

Тиздән Инсафка

Булышмас дәва!»

5.СЫРХАУХАНӘ

Ап-ак палата.

Инсаф берүзе.

Менә әкренләп

Ачыла күзе.

Түшәмгә карый.

Ә бу — карават...

— Мин кайда? Кайда? —

Дип сорый кабат.

Ишек ачыла,

Керә чал табиб:

— Йә, хәлең ничек?

Яман иде бик...

Инсафның эчен

Капшап карый ул:

— Микроблар кергән

Эчәгеңә — шул.

Көн дә биш укол

Сиңа кадарбыз

Ун көн буена.

Аннан... карарбыз.

Мыкрый эше бу,

Җиңәргә кирәк.

Мәкерле җан ул,

Әшәке бигрәк.

Син ник кулыңны

Кичә юмадың?..

«Болай да ярар», —

Дипме уйладың?

Юкса, исемең

Матур бит — Инсаф,

Чиста булырга

Тиеш син...иң саф!

6.АНТ-ВӘГЪДӘ

Бигрәк матур көн.

Кояш кыздыра.

Инсаф тәрәзә

Янында тора.

Әнә киләләр.

Бигрәк сагындым

Әти, әнине...

Кайда... сабыным?

Әллә килмәгән

Каршы алырга?

Мөгаен, чирем

Килгән авырга.

Һичкайчан бүтән

Эшләмәм болай,

Моннан соң булам

Иң чиста малай.

Әй, бу ни тагын?

Кара син, кара...

Йөз кисәк сабын

Тезелеп тора!

Әти эше бу,

Ул алып килгән.

Сабын дусларым,

Сез — менә дигән!

Һәммәсе алсу,

Чәчкә бизәкле.

Ә исемнәре?

Дөрес, «Җиләкле»!

Ринат МӘННАН