Прывёў дзед у хату…
На паэтычнай хвалі
Прывёў дзед у хату
Дзеўку маладую.
Думае: палечыць
Душаньку старую.
Сядзяць яны ў хаце
І вядуць размову
Вочы апусціўшы,
Цэдзячы па слову.
Кажа дзед малодцы:
— Я хоць лысаваты,
Але пазіраюць
На мяне дзяўчаты.
Не патраціў сілу.
Агарод магу ўскапаць,
А яшчэ з табою
Вечарочкам пагуляць.
Бліснула вачыма
Жвавая кабетка
І сказала дзеду
Проста ў вочы, метка:
— Адумайся, дзед,
Не пары гарачку!
Калі хочаш пагуляць,
Завядзі сабачку.
Скрывіўся дзядуля,
Нібы воўк у яме,
І сказаў ён гэтак
Ганаровай даме:
— Прыйшла ў маю хату
І не спагадаеш.
Па плячах кульбакай
Зараз атрымаеш!
Язык востры у малодкі,
Нібы з перцам шыла.
Быццам з кулямёта,
Мужыка прашыла:
— Не палохай, дзед,
Кульбакай сваёй.
Заяўлю, што пагражаеш
Мне, нявіннай, маладой.
У астрог пасадзяць,
Нары мулкія дадуць.
Вось куды пагрозы
Цябе сёння завядуць.
Схамянуўся кавалер,
Зразумеў, што стараваты.
Дзверы насцеж адчыніў
І прагнаў красуню з хаты.
2020 год
