Йөрәк әрнегәнгә язам
Гомерем буе туган авылым, аның бүгенгесе һәм киләчәге өчен борчылып яшәдем. Сугыштан соңгы елларда колхозыбызның, аның бе-лән бергә авылның да авыр һәм тырыш хез-мәт бәрабәренә ныгып аякка басуын күреп үс-кәнгә, үзем дә шунда тир түккәнгәдер, күрәсең. Әти эшкә өйрәтте Безнең чор балалары колхоз эшендә чыныгып үсте. Мәктәптә башлангыч сыйныфларда без башкара алырлык хезмәт-кә кушалар иде. Минемчә, бу дөрес булган. Әти сугыштан кулсыз кайтты. Аның исән кайтуына без бик бәхетле идек. III төркем инвалидлык бирсәләр дә... Читать дальше...
